Vanochtend woei het om het huis heen, en man en ik dachten la-maar-waaien wij draaien ons nog even om ;-) Tot ongeveer kwart over 7 anders moeten we rennen en dat willen we niet natuurlijk.
Bovendien hebben we nu zo'n periode dat het allemaal wel lekker loopt in het ritme en opgeruimd is en blijft, zodat ik alleen de ontbijt spullen in de vaatwasser hoef te smijten en de kinderen met fruit naar school zie te krijgen. Met zoontje fiets ik daar 3 minuutjes over, binnendoor.
Ik heb geen zin om de schreeuwende tokkies iedere dag tegen te komen, bovendien is binnendoor even snel.
Als ik slim ben, ga ik twintig over acht de klas in, zodat zoontje in alle rust kan acclimatiseren.
Voordat de tokkies binnenkomen... Maar hé ik ben rustig en zen, dus erger me niet..
Ik ben even rondje dorp gefietst, dat wil zeggen het korte stukje, want mijn achterband was leeg, en ik sta liever niet tien kilometer ver in de regen-dat-het-giet met een lekke band.
Toen ik terug kwam, werd ik verblijd door mijn mooie viooltjes (on topic!)
In het durrep hebben we een Welkoop waar voor de herfstvakantie de violen in de aanbieding waren per tray van 6 stuk 2,99, dat vond ik zelf te duur dus ik heb ze niet genomen.
Bij het winterklaar maken van de tuin ontdekte ik dat de violen die ik ooit in de bakken had gedaan uit zichzelf (wel wat valer maar who cares?) in een van de bakken weer een beetje terug kwamen. Wel met idioot lange stelen en dus van kleur wat valer. Maar wie ben ik om de natuur geweld aan te doen, door ze ruchtsichloss eruit te trekken en op de composthoop te gooien? Dat ging mij dus wat ver.
Een week later ging ik fietsen met zoontje, we gingen ook bij de zielige dieren in het hokje bij de welkoop kijken.
Waarop ik buiten de winkel in een bak met 50% kortin 3 trays met violen zag staan, die mij zielig aangaapten met een gezicht van neem mij mee... Ze waren ook compleet uitgedroogd. Maar ik dacht dat ik het varkentje wel even kon wassen. Ik plukte zorgvuldig de oude viooltjes uit, gaf ze water en zette ze in een bodempje water in emmers buiten. De plensbui deed de violen ook goed. Na een paar dagen waren ze helemaal bij getrokken.
En heb ik besloten dat ze plaats mochten nemen bij de vale-violen-met-de-idioot-lange-stelen.
Gelukkig had ik nog wat compostrijke potgrond waardoor de bakken én de mand bij de voordeur weer gevuld zijn met een bontgekleurde mix van viooltjes. Want tsja dezelfde kleur is toch wat teveel gevraagd.
.jpg)
