Nog even, dit nog even dat, een klap, slag over de kop met mijn hoofd tegen de onderste keukenla.
ik hef mijn hoofd en het bloed drupt tussen mijn vingers door.
Mijn benen mijn rug alles doet pijn, ik schreeuw het uit van de pijn. Overal bloed. Ik bel mijn vriendin of ze met de auto kan komen, de spoedlijn dat er bloed uitloopt en of ik kan komen.
Ik kan meteen komen. En dat doe ik ook. Met mijn vriendin in de auto. Een doek tegen mijn hoofd.
De wond kan geplakt mijn stuitje gaat weer over.
Weer even terug naar de basis gewoon het huishouden even in de rust. Want het hyperventileren begon dit weekend ook weer van de schrik natuurlijk.
Wel fijn om mijn thema bijdragen voor mijn blog voor te bereiden. Alhoewel ik niet goed kan zitten.
Hahha ook veel bewegen dus..