Ik ben mijn samenwoon leven gestart met bijna niets. En we hadden dus soms ook niets te eten. Dat had er mee te maken dat ik a) Niets begreep van financiën b) Liever liflafjes kocht dan echt eten
c) van een bedrag met mijn vriend nu mijn man moest rondkomen van 1750 gulden. En niks wist van meer met weinig, of laten we zeggen met weinig de basisvoorzieningen bekostigen.*
d) Toen mijn vriend nu mijn man een baan kreeg werd het iets beter maar moesten we ook telefoon hebben. Een vaste lijn. Op afbetaling kochten we een televisie en een videorecorder bij de Otto
Die telefoon was best duur per kwartaal, ook omdat wij vrij snel internet namen wat via de telefoon ging ;-)
e) Twee jaar later was ik plots zwanger van onze oudste en namen we een doorlopend krediet bij de bank van 15000 gulden. Ik weet nu al niet meer wat we er van kochten. We gingen er van verhuizen denk ik en we kochten een koelkast. Met de rest zal ik gaten opgevuld hebben.
f) Zelfs later toen ik na mijn opleiding een baan kreeg had ik standaard iedere maand een stuk maand over.
Wat ik wil zeggen is dat om mij heen mijn vriendinnen veel later uit huis gingen, voor een uitzet hadden gespaard en een heel duur huis kochten. Dat soort wensen had ik voor mijzelf niet geen grote vakanties of iets dergelijks. Maar we kochten wel ruchtsichloss kampeerspullen voor onze parkeervakantie zodat midden in de vakantie de centen op waren. Het luchtbed wat we bij een echte kampeerwinkel kochten bestaat nog steeds! Maar was 85 gulden. ;-)
Meer dan de helft van ons vrij te besteden vakantiebudget.
Er werd in de comments geschreven dat ik het vrij van oordeel deed, maar ik denk dat het niet helemaal waar is. Ik zie om mij heen best veel mensen met de duurste iphone met een abonnement rondlopen en ik weet dat die momenteel bij de Vodafone 51 euro per maand kost.
Ik vind dat niet verstandig als je geldproblemen hebt in het geval van de casus dus, maar we zijn net eksters die gek zijn op blinkende spullen. Daarom namen wij ook die tv en videorecorder op afbetaling. In het geval van de casus erger ik mij er wel enigszins aan, want in gesprek met die mensen van mijn casus leert mij, dat die iphone werd aangeschaft omdat hij zo mooi en is. Uiteindelijk koop je hem op afbetaling net als wij de videorecorder en televisie bij de Otto toendertijd.
Als je gedwongen wordt om je levenstijl te veranderen omdat je het met minder moet doen, is het goed om te kijken waarom je dingen wilt kopen die eigenlijk overbodig zijn. Het is natuurlijk verstandiger om spaarzaam om te gaan met je geld dat je een buffer hebt om een moeilijke tijd door te komen.
Wie ben ik om te oordelen over de ander voor de blinde vlekken van mijzelf? Met dit stukje heb ik willen laten zien, dat ook wij fouten hebben gemaakt en nu soms nog! Uiteindelijk kun je iets bereiken waardoor je eigenlijk best zonder een boel dingen blijkt te kunnen.
Mijn man is Iter en geeft niets om een apple watch en draagt zijn laptoptas in zijn hand omdat hij met tiewraps aan elkaar hangt. hij draagt spijkerbroeken die ik voor gemiddeld 20€ van marktplaats kocht. Zijn overhemden komen vrijwel allemaal van de kringloop. Hij geeft er niets om. Als je iets nieuws één keer draagt is het ook tweedehands zegt ie. Een vreemde eend in de bijt in de wereld van de technologie maar het boeit hem niet en dat zegt hij ook. Hij koopt liever mooie olieverf en een goed doek om zijn schilderijen te maken met ene goede buffer om een rustig leven te kunnen leiden.
We zijn veranderd en door schade en schande wijs geworden. Dat heeft heel wat jaren geduurd. Leren gaat met vallen en opstaan. Ook in het consuminderleven. Ik zal nooit vergeten dat ik de eerste blogs over consuminderen las, dat heeft mij zo geholpen om te worden wie ik nu ben, die wij nu zijn.
Ik hoop dat de mensen van de casus hier ook veel aan zullen hebben.
*Toen wij in 1997 gingen samenwonen had je het eerste jaar nog geen recht op huursubsidie. Mijn man kwam in de bijstand na zijn opleiding. ons hoekhuis in een volksbuurt was 5 gulden te duur (555 gulden per maand)om in aanmerking te komen voor een verhoging van de bijstandsuitkering. Hij kreeg 910 gulden per maand. Ik zat op het MBO en kreeg een basisbeurs en uitwonende beurs en ook nog aanvullend. Mijn ouders hadden niet een hoog inkomen, vandaar dat ik een bedrag van 779 \gulden kreeg per maand.
We zijn veranderd en door schade en schande wijs geworden. Dat heeft heel wat jaren geduurd. Leren gaat met vallen en opstaan. Ook in het consuminderleven. Ik zal nooit vergeten dat ik de eerste blogs over consuminderen las, dat heeft mij zo geholpen om te worden wie ik nu ben, die wij nu zijn.
Ik hoop dat de mensen van de casus hier ook veel aan zullen hebben.
*Toen wij in 1997 gingen samenwonen had je het eerste jaar nog geen recht op huursubsidie. Mijn man kwam in de bijstand na zijn opleiding. ons hoekhuis in een volksbuurt was 5 gulden te duur (555 gulden per maand)om in aanmerking te komen voor een verhoging van de bijstandsuitkering. Hij kreeg 910 gulden per maand. Ik zat op het MBO en kreeg een basisbeurs en uitwonende beurs en ook nog aanvullend. Mijn ouders hadden niet een hoog inkomen, vandaar dat ik een bedrag van 779 \gulden kreeg per maand.
