Anyway... Wat zei ik? Stichtelijke woorden.
In de zomer van 2013 op een snikhete zaterdag liepen we s ochtends vroeg in de Stad. Mijn man had wat overhemden nodig en iets meer dan 1 tshirt. We kochten het snel, en daarna mochten we onszelf belonen met een rondje V/D Velde boekwinkel (maak ik reclame? Ja ik maak reclame ;-))
Ik had voor ongeveer €100 euro aan vvv en boekenbonnen. Mijn man liep bij een top tien tafel langs en gaf mij een boek. Alsje, die moet jij maar lezen daar wordt veel over gezegd. Het was het boek de Alchemist van Paolo Coelho nooit van gehoord. Boeken betaald met bonnen.
Gaan lezen met mijn voeten in een badje. Binnen een nacht en een ochtend had ik het boek uit.
Het leek op een duizendenéén sprookje, maar met dubbele bodems en betekenissen. Het sprak mij enorm aan. Eigenlijk was het een verhaal over het leven en wat kán.
ik herlas stukken, las meer boeken van deze schrijver, negeerde argumenten als "wel erg commercieel" van mijn elitaire vrienden. En dacht na, de boodschap is duidelijk, Als je doet waar je van droomt zal alles in het universum samenspannen om dat te bewerkstelligen.
Eigenlijk had ik vaak in mijn leven het pad gevolgd wat mijn hart mij ingaf. Ik ging stoppen met werken omdat mijn droom was om zelf voor onze kinderen te zorgen. Ik dacht dat ik mij daar een completer mens door zou gaan voelen. Wat was mijn droom? Dat mijn kinderen gelukkig worden en als een goed mens op mogen groeien, dat ik voor altijd die ontzettend diepe liefde voor mijn eerste liefde en ook de liefde voor mijn leven zal voelen. Dat ons huis een thuis is, waar het fijn is waar je naar toe wilt komen om je te warmen. Tuurlijk wilde ik later als ik groter ben ;-) wel eens psycholoog worden maar het is niet mijn droom. Ik besefte dat ik en mijn man vaak de dingen deden die op ons pad kwamen. Bijvoorbeeld bij de zwangerschap van onze oudste op mijn twintigste. Het was niet een makkelijke weg, maar het kwam op het begroeide bospad.Nadat ik het boek had gelezen werd ik mij er bewuster van dat ik de dingen die op mijn pad kwamen voorzichtig moest oppakken en niet een rationele keuze maken maar een gevoelsmatige.
Zo werden wij steeds bewuster van ons gevoel. En uiteindelijk viel mijn droom van een harmonieus en gelukkig gezin deze september op zijn plaats. Toen bleek dat onze jongste van 6 jaar na een uitgebreide diagnose klassiek autisme te hebben. Zijn diagnose was fors, maar hij bleek wel een stabiel leuk en lief jongetje dat het lang gered had. En dat was onze verdienste, ons gevoel had gezegd dat dit kind regelmaat en rust en eenvoud nodig had, en ik die mijn droom leefde kon hem dat bieden. De deskundigen stimuleerden ondanks hun eigen bul en carrière als moeder met kinderen, deze mama door te laten gaan zoals ze het deed en doet.
Mijn man deed het ook, hij begon twee jaar geleden weer met zijn passie schilderen, hij maakte voor zijn studie prachtige werken van Rembrandt en Vermeer. Hij verbond zijn creativiteit met hebben van zijn eigen bedrijf. Voor de zomer kregen we van een blogvriendin het aanbod om op hun huis te passen. Niet in Nederland, maar in Noorwegen! Het kwam op ons pad en waarom zouden we het niet doen?
Het bleek de mooiste vakantie die we ooit hadden, en die ons gezin heel erg dicht bij elkaar bracht.
Voor de zomer kwam er een concullega vragen of mijn man eens wilde komen koffie drinken bij hun op het bedrijf.
Het kwam op ons pad, dus waarom niet? Het was een leuk gesprek, er werd gesproken over samenwerken. Maar mijn man kwam thuis en had het over overnemen. Hij was gewoon zo moe na negen jaar zelfstandig ondernemer. We werden in 2015 slachtoffer van ons eigen succes. Hele grote projecten heel veel vertrouwen, we zouden iemand aan moeten nemen. Maar dat was niet de droom van mijn man. Mijn man sprak na de vakantie weer af met het concullega bedrijf. Want hij had daar bij de bunker in het fjord in Noorwegen met een vishengel in zijn hand bedacht dat als hij wat wilde het nu moest zijn op zijn veertigste.
Je begrijpt het goed het was allemaal ten tijde van de diagnose, het was soms net of ik stikte in ons eigen waterval. Hij wist dat hij meer vrije tijd wilde. Zo geschiedde het hele universum spande zich samen om zijn droom te verwezenlijken en daarmee ook de mijne.
Want door de verkoop van ons bedrijf en de ontzettend goede condities kan ik net zo lang voor de kinderen zorgen als wij zelf willen. Natuurlijk zijn we niet financieel onafhankelijk, maar jullie kennen mijn instelling. Man kan nu zelfs met onze zuinig leven stijl een hele lange periode niet werken mocht hij dat willen.
Net als zijn handen die schilderen iets wat zijn gevoel zegt, hij zegt dat het soms buiten menselijk is.
Nee dames en heren, ik ben niet bekeerd tot de Hare Krishna of iets anders. Ik heb me laten inspireren en geloof toch in de tekenen. Het zijn dingen die gebeuren die heel erg dicht bij jezelf liggen, die je voelt.
Mijn man is overigens vandaag begonnen met die nieuwe baan met al zijn klanten gewoon mee. Hij heeft nu weer eens vrij niet altijd meer de druk dat hij alles alleen op moet lossen.
Natuurlijk willen zijn klanten dat hij nog in het bedrijf komt, maar dat kan goed geregeld worden.
