Van een dubbeltje een kwartje worden.
Mijn oma zei, wij zijn dubbeltjes en we worden nooit een kwartje. Haar man mijn opa was melkvaarder, haar vader was visser, mijn vader was een huisschilder, mijn moeder is en was schoonmaakster. Bij mij thuis hebben we allemaal MBO+/HBO/WO opleidingen. Ik ben de enige die er niets mee doet (proest zie mijn vorige post) In de jaren zeventig werd mijn vader rood, kreeg zoals Den uyl beloofd had een auto voor de deur en werd lid van de PvdA. Mijn ouders hebben samen een heel behoorlijk inkomen. Alhoewel mijn vader door zijn epilepsie afgekeurd werd voor de volle honderd procent heeft hij wel altijd gewerkt als beheerder van een jeugdsoos en nu al weer jaren 28 uren in de week bij een technische dienst bij een publiek gebouw. Natuurlijk werd daardoor zijn inkomen gekort op zijn uitkering of andersom.
Mijn vader werd afgekeurd op zijn 29ste en is in de jaren daarna heel erg ziek geweest. Ik was vier of vijf toen het begon. En ik kan je vertellen dat het bij ons thuis geen vetpot was. Dubbeltjes dus.
Wel een eigen klushuis trouwens.
Maar dubbeltjes waren we, nieuwe kleding, schoolboeken en treinabonnementen kwamen er allemaal maar mijn ouders hebben er wel krom voor moeten liggen.
Wij groeiden natuurlijk op in de tijd van melk en honing, ik deed de opleiding tot ABer en had een positief studieadvies voor HBO Maatschappelijkwer maar bleek zwanger van onze oudste en kon meteen gaan werken bij mijn oude stage adres, waar veel mensen in dezelfde functie een HBO opleiding hadden genoten. Al vrij snel kreeg ik een vaste betrekking.
Mijn man zijn vader werkte met zijn handen,hij zat in de botenbouw, mijn schoonmoeder was huisvrouw. Mijn man had bij de voorganger van de CITO genoeg punten voor het VWO, maar ging op advies MAVO/HAVO doen. Door toedoen van zijn vader en moeder ging hij na twee jaar de HAVO doen in de stad. UIteindelijk heeft hij twee HBO opleidingen gedaan. Alles mede mogelijk gemaakt door onbeperkte OV jaarkaarten en een flinke STUFI.
Die dubbeltjes, daar moest ik aan denken toen mijn zoon thuiskwam met het verhaal dat hij op school was geadviseerd om huiswerkbegeleiding te gaan doen. Het kwam zo: Zoon had vier 5,4 en op zijn rapport staan, en dacht dat het handig zou zijn dat hij dit ging bespreken met laten we zeggen een hooggeplaatst persoon op zijn school. Die adviseerde hem om minder te gaan werken en daarna vroeg ze hoe de financiële situatie van ons was, hij antwoordde dat die prima was.
Waarop ze hem een kaartje in de handen drukte van huiswerkbegeleiding, en opperde dat het een optie voor hem was. Kosten ruim 400 euro per maand. Dubbeltjes dus, was de HAVO alleen nog maar bereikbaar voor kwartjes vroeg ik mij hardop af? Na navraag bleek dat de ouders met erg goede banen de huiswerkbegeleiding betaalden. Argumenten die we hoorden waren: Dan hoeven we de strijd niet meer aan te gaan... Mijn mond viel nog net niet open.. Dames en heren is niet waar het ouderschap om draait? Zie ook de comment van Jolanda op mijn vorige blog.
Dubbeltjes dus, mijn oma kwam eens bij mij op visite toen collegas van mijn werk bij ons aten. Ze ging gezellig erbij zitten. totdat ze er na een uurtje achterkwamen dat mijn collegas arts en psycholoog waren... Ze werd er overstuur van ik was vergeten dat zij uit de tijd kwam dat je voor de notaris je hoed afnam. Mijn collega vertelde haar dat hij kon studeren door mensen zoals hen die het land hadden opgebouwd, en er faciliteiten kwamen zoals studiefinanciering, anders had hij ook niet kunnen studeren. Het hart van mijn dubbeltjes oma weer gerust.
Ze besefte dat de dubbeltjes en kwartjes kwestie tot het verleden behoorde.
Toen werd ons bedrijf verkocht, en kreeg man ook nog een fijn salaris. Moeten we ons zorgen gaan maken over vermogensbelasting..... Dit dubbeltje die met dubbeltjes om te draaien doorlopende kredieten en afbetalingsregelingen door een consuminder-bestaan heeft afgelost, moet nu ineens zich druk maken om vermogensbelasting. Het kan verkeren.
