De tering naar de nering

De tering naar de nering zetten. Is een spreekwoord wat tegenwoordig voor veel mensen op gaat. Zowel voor gezinnen als ouderen of alleenstaanden. Via/via krijg ik wel eens een aantal vragen over financiën. Nou het is mijn hobby dus ik kan best wel wat tips geven. Maar ga niet lopen denken dat ik de wijsheid in pacht heb. Ik ben ook door schade en schande wijs geworden. Soms heb ik ook maanden dat ik van sommige potjes niet weet waar ze naar toe gegaan zijn. Of dat ik het overzicht kwijt raak.
Maar door het werken met budgetten, is het des te vervelender dat je te weinig hebt aan het einde van de maand, enkel en alleen door het loslaten van het overzicht.

Om een voorbeeld te noemen, ik wil de spaarbuffers weer ophogen. (zie hier ___>)
Daarom heb ik ervoor gekozen wat ruimte in ons boodschappenbudget te zoeken.
Ik heb ervoor gekozen om minder biologische producten te kopen maar wel uit de regio of scharrel.
Zo koop ik minder vlees, maar met het keurmerk beter leven of vlees van de scharrelslager en ik neem de groenten uit de regio. En fruit van de l.idl. Waar ook vele biologisch te vinden is.
Tot nu toe lukt dat allemaal nog best. Want er is volop boerenkool, savooiekool, winterpeen en andijvie. Maar ook prei en aardappelen. Voor bildstar betaal ik 1 euro per kilo, en voor een kropje andijvie 50 cent. Voor een kg prei 75 cent. Mijn buurman waarschuwt ook wanneer een product bijna weer op is, zodat ik meer kan kopen en in kan vriezen of blancheren.
Ik ga naar de supermarkt in het dorp om producten te zoeken met 50% sticker. Het is heel jammer maar de biologische champignons hebben vaak een sticker. Ik neem alle doosjes met een sticker mee en verwerk ze meteen. Door ze in stukjes te snijden en in te vriezen.
We kunnen weer heel wat jachtsaus maken.
De L.idl heeft ook fijne pasta en kaas. We gaan iedere week heen zodat ik de voorraad wat kan blijven aanvullen en alleen brood moet halen.

De tering naar de nering zetten dat moest ook J toen ze haar baan verloor en in de periode van ww een kindje kreeg. Het huis stond ook nog eens helemaal onder water. Ze vond weer een baan (tje) met minder verdiensten dan de WW maar ze had werk in ieder geval. In de zomer verloor ook haar man zijn baan. Hij werkte in de bouw. De inkomstendaling vond ze moeilijk op te vangen. De vaste lasten waren al fors, maar ook het sociale leven kost veel geld. Sporten en na- zitten, je kind de mooiste kleren aan, uitjes met vrienden naar dure bungalowparks. Interieurwisselingen na drie jaar.
Het was iets waar ze altijd moeiteloos aan had mee kunnen doen. Om flink te snijden in het boodschappenbudget en de vaste lasten op een rij te zetten had ze geen problemen mee. Maar ze wilde haar sociale leven voortzetten zoals het was. En ook tijdens de nazit van een sportieve activiteit kon ze het niet helpen mee te doen met de andere dames te etaleren hoe goed het hen ging. Ze hadden dan weliswaar een probleempje met werk, maar er was genoeg te doen. Dus geen zorg. Er werden de benodigde rondjes gehaald. En waar het eigenlijk om ging was dat ze dat eigenlijk helemaal niet kon betalen.
Moeite had ze ook met de kennissen die een nieuwe auto kochten of met anderen waarbij het leek dat ze het beter 'deden '
Ik vertelde haar dat ik een spaarzaam leven juist een statement vond in deze materialistische maatschappij. Bracht zij uit dat het bij mij ook wel algemeen geaccepteerd was. Een beetje excentriek stond ik te boek maar wel geliefd bij sommigen (you love her or hate her) Een hippie in disguise.
Maar weet je zei ik haar "Echt jezelf zijn en je kwetsbaar opstellen is lastig maar daar kunnen anderen zich ook weer aan optrekken. Zeggen dat het klote is maar dat jij je best doet en iedereen de volgende keer bij jullie thuis een afzakkertje mag komen drinken"

Consuminderen wat daar dan ook de noodzaak van is vraagt een andere mindset.

Is het voor jullie een herkenbaar fenomeen? Mensen die de schijn willen ophouden?