Eerlijkheid duurt het langst

Afgelopen zaterdag ging ik met jongste vriendje naar het strand die bij een camping hoort. Daar mag je gewoon vrij bivakkeren als inwoners van het dorp zijnde. Zo gezegd pakte ik de tas voor het strand in een gekregen badlaken een stok oude tupperware kan met Vlierbloesem limonade die ik kreeg van mijn moeder. Die kan gebruikten we tijdens de fietsvakantie met mijn broertje,zusje van net een jaar ouders en een hond. Als ik hem ruik voel ik de levensgrote luizen weer in mijn haar die overgebleven waren van deze vakantie. Maar dat terzijde. .
Verder pakte ik de twee zwembandjes die even erg verkleurd zijn van de kringloop. en toch maar een luier want we bevinden ons nog steeds in de oefen zindelijkheidsfase.

Maar goed op pad het is een paar kilometer fietsen. Het was lekker rustig op het strandje er was maar een ander gezin op het strand. Op de plek waar ik wou gaan zitten viel mijn oog op een opgevouwen rodig briefje. Toen ik beter keek was het een in tweeën opgevouwen briefje van tien. Ik pakte het op en zag om me heen. Ik zag de vrouw van het gezin zitten met haar kleine zoontje en besloot de vrouw te vragen of het briefje van haar was. Ze was verbaasd dat ik het niet zelf in mijn tas stopte. En reageerde met "wat goed.."
Ik besloot het briefje in mijn tas te stoppen en later te besluiten wat ik ermee zou doen. Jongste vriendje was ongeduldig op het strandje aan het springen en wilde zijn zwembroek aan. Mijn aandacht werd met andere woorden opgeëist. Toen het zwemmen en het spelen na een uurtje gedaan was. Ik fietste naar de receptie toe. Ik tilde jongste vriendje uit zijn zitje pakte het briefje uit mijn voorvakje van mijn tas. We deden de deur open de receptioniste was bezig maar ik hoefde niet lang te wachten, de andere receptioniste kwam al bij me. Ik gaf haar de tien euro en vertelde dat ik het had gevonden op het strand, en dat het niet van de mensen die zich op het strand bevonden was. De receptioniste keek me verbaasd aan en zei '" Wat eerlijk! Bedankt, we zullen het bij de gevonden voorwerpen neerleggen"Opgelucht fietste ik weer naar huis waar ik opmerkte dat ik na de uitbetaling van het zakgeld en het geld voor de trein nog maar vijftig euro in mijn portomonee had. Net toen ik het boodschappenlijstje schreef kwam de oudste zoon binnen. Ik vertelde hem van dat tientje. Zijn reactie meteen "En wat ga je er mee doen in de vakantiepot stoppen? Ik vertelde hem dat ik het had ingeleverd bij de receptie. Hij zij "jonge dat komt toch niemand halen joh"zijn hoofd schuddend over zoveel onbenul. Toch was ik blij dat ik het weer had ingeleverd.

Wat zou jij hebben gedaan?