donderdag 12 mei 2016

Stukje bij beetje

Met veel rust klim ik rustig aan het dalletje uit. Als ik veel rust neem dan heb ik niet meer het gevoel dat er een buldozer over me heen is gereden. En als ik geen spanning heb voel ik me ook niet zenuwachtig. Vanochtend deed ik de was en boende ik een koelkast. Zometeen de kleine koelkast na de pauze  en dan vertrek ik naar de eerste verdieping om de stofzuiger door twee kamers te halen. Dan weer even rusten en voorbereidingen treffen voor het avondeten. We eten nassi. Morgenavond gaan we weg naar een huisje in Brabant, de groten kunnen zelf hun tassen pakken, ik hoef twee dagen niet te koken en ik gris wel wat koffie, thee en beleg mee. Rustig aan en consuminderen gaat niet altijd samen, want van grissen komt nogal eens vergissen;-) Volgende week dinsdag is de jongste nog vrij, maar op woensdag en donderdag kan ik dan weer wat werken en zo hoop ik alles weer rustig in orde te krijgen. Voor de zomervakantie begint wil ik alle kamers nog even door, alhoewel alles aardig op orde is, behalve dan de speelgoedkast en de voorraadkast, maar dat is een never ending story. Op woensdagmiddag heeft onze jongste vrij en komt om kwart over 1 thuis met de taxi. Ik had brood gesmeerd en flesjes water gemaakt want we gingen nat de camping in de buurt die je vrij mag betreden. Daar is een strandje gemaakt en staan allemaal mooie speeltoestellen. Ik kon dat eerst nooit geloven dat je daar gratis naar toe mocht want voor dagrecreatie moet je meestal betalen. Ons zoontje heeft moeite om contact te maken maar er was een oud klasgenoot en hij was de hele middag lekker aan het spelen met iedereen, en soms in zijn eigen wereldje maar het ging echt goed en ik hoefde niet te helpen of te begeleiden omdat het zoals ik zei, allemaal vanzelf ging. Bovendien vertelde mijn zoontje gisteren dat hij had geoefend in groep 3 en op het grote plein mocht spelen! Hij heeft nog steeds een tijdelijke beschikking voor het speciaal basis onderwijs, maar met de drie wekelijkse evaluaties krijg ik tot nu toe ook positief nieuws. Het mooiste was, dat hij opgetogen vertelde dat hij zijn naam had geschreven!

Wat ik nog steeds wilde schrijven, ik ga moet veel naar Sneek met het OV en omdat het iets in de prijs scheelt ga ik zo nu en dan met de bus. Ik moet dan overstappen in Bolsward of in een ander dorp maar het is prima reizen. De laatste jaren reisde ik meestal met de trein, maar in mijn verkeringstijd veel met de bus. Er is natuurlijk veel veranderd in de loop der jaren zo heb je eigenlijk geen contact meer met de chauffeur omdat je de ov chip moet inchecken. Wat
Mij dus opvalt is dat iedereen hartstikke aardig is tegen de chauffeur! Bij binnenkomst groet iedereen de chaufdeur en bij uitchecken meestal in het midden van de bus roept iedereen bedankt! Naar de chauffeur, ik ben er echt op gaan letten en het maakt niet uit hoofddoek/ jong/ oud/ en puber iedereen roept naar de chauffeur. Dat was pakwegtwintig  jaar geleden wel anders. Ik heb mijn pubers die iedere schooldag twee keer een uur bussen gevraagd of hun dat ook opgevallen is, waarop mijn zoon zei " nee dat hoort er gewoon bij dat is bus etiquette😉