Hartkloppingen een opgejaagd gevoel mijn kleine man op de speciale (basis) school, hoe zal het gaan, gaat het lukken? Zoveel vragen. En eigenlijk mijn hart breekt als ik het kleine menneke met zijn bruine ogen achterin de bus op een verhoger zie zitten. Vrolijk zwaaiend, dat dan weer wel. Er komt me weinig meer dan de basis dingen uit de handen, maar ja who cares? Volgende week maar weer een betere week. Gelukkig is het mannetje vanmiddag, donderdag en vrijdag vrij.
Kan ie bijtanken. Ik krijg ook wel aardig wat vragen over hem hoe of wat. Ik moet eerst zelf even weer zen worden en wellicht dat ik er gewoon een blog over ga maken. Al was het alleen maar om wat te klankborden.
Maar nu, vandaag gewoon de bedden, opmaken een sopje door de badkamer halen de was ophangen en opruimen, en dan lekker een boek. Totdat mijn kleine man weer thuis komt.
En natuurlijk vergeet ik onze grote kinderen niet. Die zijn ook lief en begripvol en dol op hun broertje. En vinden het ook allemaal erg spannend. Nu moet het ritme er eerst in slijpen. Dat duurt eerst even.
Dan boodschappen! Daar wilde ik een stukje over tikken. Onze zoon is nu vakkenvuller in de plaatselijke supermarkt. En daardoor krijgen wij voor iedere week een kortingsbon van 10% En met alle aanbiedingen had ik afgelopen weekend voor de hele week boodschappen gedaan voor €70 euro. Ik ga dit eerst iedere week maar eens aanhouden en eens in de zoveel tijd boodschappen doen bij de L.idl of de Aldi. Ik ben benieuwd hoe dit zich verhoudt naar mijn boodschappen budget.
Gooien jullie je boodschappen beleid weleens om?
