woensdag 22 juni 2016

Van een klein salaris naar mijn schouders ophalen en de teugels laten vieren.

Wij leven nu al zeker negen jaar van één inkomen. We hebben negen jaar een eigen zaak gehad in de IT. Onze manier was altijd om jezelf zo weinig mogelijk uit te keren aan salaris en de rest te bufferen, voor de belasting/leverancier/ moeilijke tijden. Omdat wij als ondernemer niet maandelijks belasting terugkregen (kindgebondenbudget zorgtoeslag en hypotheekrente aftrek) betaalde ik ons iets meer uit. Als we dan eventueel geld terugkregen van de belasting ging dat weer in de buffer.
We hebben zeker moeilijke tijden gekend. Als klanten niet betaalden, of dat we servers moesten voorschieten of een naheffing kregen van de belasting van 10000 euro ofzoiets. Ik was verantwoordelijk voor het geld. Ik zorgde dat het binnen kwam, dat de uitgaven werden gedaan en dat er werd gespaard. Daar kreeg ik geen salaris voor, maar ik werd later wel mede firmant in de VOF.
Ik heb mijn kasboeken er eens bij gezocht. We hadden in 2007 iedere maand een inkomen van 1600 tot 1700 per maand. Daar kwam ik iedere keer net mee uit. Zoals ik al eerder schreef kwam daar geen toeslagen bij of hypotheekrenteaftrek. Als we bij wat slechtere jaren toch wat zorgtoeslag bijvoorbeeld kregen zette ik dat op onze prive spaarrekening zo heb ik toch ineens de treinkaart voor onze zoon kunnen betalen. Ik lag weleens wakker van, moet ik eerlijk zeggen het is altijd toch een verantwoording. We hadden geen enkele lening op het bedrijf en ook geen betaalkrediet, maar bij het uitblijven van betalingen was dat weleens spannend. In het midden van de crisis moesten wij ook wel maatregelen nemen en hebben we op heel veel dingen bezuinigd zakelijk gezien. WE kochten een goedkopere auto, een goedkoper kantoor, kantoorartikelen bij de action en zo meer. Vooral de besparing op de AOV (de arbeidsongeschiktheidsverzekering a 390 pmnd) was een grote klapper.
Aan het einde van het jaar maakten we daardoor nog meer winst. Geen enkel jaar hebben we met verlies afgesloten, altijd met goede of iets minder goede winst.
Zo zwaar als mede ondernemers het hebben gehad hebben wij het overigens nooit gehad. We zagen ze in het noorden van het land bij bosjes wegvallen en ook in onze sector, zagen we dat bedrijven minder investeerden. Dat haalde de afgelopen jaren enorm aan en kregen we het zo druk dat we soms geen andere klanten meer aannamen.
Uiteindelijk moesten we keuzes gaan maken, gingen we zo door zonder AOV (en als er dan wat met mijn man zou gebeuren?) gingen we uitbreiden? En zo nog meer van die vragen.
De uitkomst daarvan weten jullie, we hebben ons bedrijf verkocht. Er komt nu maandelijks een martktconform salaris binnen met heel veel extra's. Mijn man doet leuk werk en ook veel uitdagender. En ik weet wat er iedere maand binnenkomt.
Bovendien hebben we ons bedrijf verkocht en nu hebben we een goede buffer en hoef ik daar eigenlijk niet voor te sparen.

Toch zie ik dat ik daardoor veel makkelijker word met uitgeven. Natuurlijk kom ik niet met drie mandjes de x.enos uit en denken we nog drie jaar na over een nieuwe tuinset. Maar de constante verantwoording om elke cent vier keer om te draaien die prikkel is weg.
Ik kom iedere maand niets te kort, maar ik heb afgelopen maanden ook alles uitgegeven. En ik noteerde het ook niet meer. Natuurlijk kan ik als argument aanvoeren dat ik ziek was en nog steeds wel ben, maar de prikkel is anders geworden. Ik kijk naar het spaarsaldo en denk mwoah en haal mijn schouders op. Het salaris gaat op en ik schaam me diep. Dat extra geld wat ik vrij makkelijk kan sparen kan ik in ons huis stoppen of aflossen of eerder stoppen met werken voor mijn man of rijlessen gaan volgen of een beugel nemen what ever.
Mijn man trouwens niet hoor, die werd veel later dan mij een consuminderaar en is een echte doorgewinterde geworden en let op de kleintjes, wat die maken een grote ;-)

Nu heb ik al vaker geschreven dat ik de prikkel van consuminderen mis en dat ik zou bufferen, mede door mijn ziek zijn is dat er nog niet helemaal van gekomen. Ik moet dit wel wat nuanceren hoor, ik ben natuurlijk niet een enorme bigspender geworden, je blijft altijd wel een consuminderaar maar zo goed als vroeger toen het MOEST ben ik niet meer. En daar erger ik me aan.
Daarom is mijn huishoudboekje bijna weer op orde, heb ik wat dingen opgezegd en bekeek ik mijn voorraad en vooral die in de vriezer en kwam erachter dat ik eerst wel eens wat restjes op kon maken.

Jij weleens last van kop in het zand acties?