woensdag 2 januari 2013

Hoe het was 2012

Toen het vorig jaar lastig was (financieel). Heb ik meerdere keren gedacht dat het beter was dat ik weer inkomen ging verdienen. Ik kom uit de zorg en daar is gewoon nog wel aardig werk in. Ik werd zelfs nu en dan nog weleens gepolst door een of degene. Toch kwam er altijd wel weer (uiteindelijk) een oplossing voor het financiële en ik was strijdbaarder dan ooit. Ik ken de stelregel bij moeilijke financiële situaties, zorg voor meer inkomen structureel of tijdelijk. Ik heb toen uitgerekend wat van mijn eigen inkomen af zou gaan voordat het schone geld overbleef. Allereerst de reiskosten en de opvang van onze jongste zoon. Dat zou al de helft van mijn inkomen opslokken. Met een onderneming is het niet wenselijk om een tegemoetkoming kinderopvang aan te vragen, omdat het altijd koffiedik kijken is wat er uiteindelijk voor omzet is of sterker de winst.
Het andere aspect was het karakter en gewoontes van mijn man en ik. Als twee chaotische personen is het al lastig om nu goed structuur in de dag te houden. Onze ervaring van eerder is dat dat de sfeer er niet beter op wordt. Het was dan ook onze keus om even te wachten met deze voor ons rigoureuze beslissing.
De keus dat er een van ons niet werkt is een zowel persoonlijke als ideële. Toevallig ben ik het nu die thuis is maar dat hadden we even zo goed samen kunnen doen of mij man.


Gelukkig lijkt er weer wat zon door die dikke wolken te komen. Klanten betalen weer wat beter en we hebben flink in onze uitgaven gesnoeid. We hebben ook een paar rigoureuze keuzes gemaakt in het snijden van de uitgaven.

Als ik naar het afgelopen jaar kijk zie ik survivors.
Onze zoon heeft iedere maand met de trein gekund. Onze dochter had nooit nieuwe kleren maar opgepimpte gekregen kleding. Ze hebben altijd een kadootje mee kunnen nemen naar een verjaardagsfeestje en ze hadden genoeg te eten. Dat hebben we kunnen bewerkstelligen door heel creatief te zijn met budgetten.
Ik moest met pijn in mijn hart afscheid nemen van heel veel biologische produkten. Dat werd onbetaalbaar. Toch heb ik heel veel gecompenseerd met streekproducten van lokale tuinders of mensen die een volkstuin voor de hobby hebben. Ik kocht dan voor een habbekrats onbespoten groente. Zelfs dingen die ze op de compost bult wilden gooien redde ik van de ondergang:) Eenmalig maar toch.
De man die wekelijks groente overschotten op de markt verkoopt weet mijn voorliefde voor biologische produkten. Hij verkoopt dat meestal op markten in de stad.maar neemt voor mij wel eens een tasje met weggooi bio mee. Ik heb geleerd om zo creatief mogelijk te zijn. Natuurlijk was ik al een consuminderaar. Iemand die bijna geen kleding kocht of andere dingen en zich alleen de luxe permiteerde van biologisch eten. (Zoveel mogelijk dan). Toen die mogelijkheid wegviel omdat we onze zoon toch iedere maand met de trein wilden laten gaan (149 pmnd) Heeft het me motivatie gegeven. Ik ben blij dat we dit jaar zijn doorgekomen zonder betaalregelingen en zonder al te veel kleerscheuren. Nu gaan we verder.
En natuurlijk heb ik af en toe mij flink zielig gevonden omdat ik met een afgebroken kies rondliep omdat mijn basisverzekering het herstel ervan niet dekte. Ik heb gejankt omdat ik rood stond omdat ik geen geld had om  ons salaris te betalen... Maar ik krabbelde er weer bovenop en telde mijn zegeningen want ik leef mijn droom meestal..

Na dit jank blogje komen er alleen nog maar pragmatische ideeën om een besparend leven te leiden.
Enne ik ga wat strikter op dit blog mijn budgetten bijhouden. Hoe ik dat ga doen zal de tijd leren vooralsnog zit ik op de computer te werken op de overloop waar het nipt 15 graden is. Als ik geluk heb.;0