woensdag 25 mei 2016

Hoe gaat dat paniek/angst/hyper aanvallen?

Het zweet breekt me van alle kanten uit, ik sta met mijn zoontje in de supermarkt op zaterdagmiddag.
We staan hier omdat hij zo zeurderig was en ik heb beloofd had dat hij Tony's mocht uitzoeken.
Man was in bed gegaan nadat hij een nacht had doorgehaald op zijn werk, hij was uitonderhandeld en komende week zouden we de papieren tekenen om ons bedrijf over te laten gaan in een ander groter bedrijf.  S avonds gingen we om dat te vieren uiteten, dat kon er wel af vonden wij en dus besloot de man het die zaterdagavond de daad bij het woord te voegen. De oudsten legden de jongste in bed, maar eerst met een Tony's voor de tv dus.

Het zweet brak me uit, ik werd duizelig, had pijn op de borst, suste zoontje en dacht dat ik een beroerte door ging maken midden in het gangpad van onze dorps supermarkt. We pakten Tony, onze zoon begon tegen een bekende vakkenvuller, dat jongens zoveel beter zijn dan meisjes en dat hij een superheld was met dino kwaliteiten, zoals daar zijn het aas verslinden met huid en haar. Ik trok hem mee naar de kassa, mijn ademhaling piepte en ik raakte enorm in paniek de dame voor mij duurde lang met betalen en ik zag mijn witte evenbeeld in de enorme spiegel boven de kassa.
Mijn zoontje sprong, kroop onder de lopende band, pakte de sportlife uit de zuilen bij de kassa, speelde met het ijzeren hekje onder de lopende band. Ik ging dood.
Ik wilde schreeuwen, huilen, roepen om 112, maar ik stond hier met mijn zoontje die ik hoe dan ook ergens naar toe moest brengen. Ik tolde mijn hart maakte overuren mijn bloed steeg naar hoge hoogten mijn keel zat dicht.
Een duivel trok langzaam de riem strakker om mijn nek en hij stak de fik in mijn stabiele ik, de cassiere scande de Tony's en ik gaf haar geld ik bibberde kreeg wisselgeld, trok mijn zoon naar buiten. De riem ging iets losser om mijn nek maar ik had mijn ademhaling helemaal niet onder controle, ik bibberde. Gaf mijn zoon de Tonys die ervan begon te eten en ging fietsen, heel snel fietsen, ik fietste en fietste en kreeg mijn ademhaling iets onder controle. Mijn longen explodeerden en mijn hart ging tekeer. Door het fietsen kwam mijn ademhaling weer terug, en eenmaal thuis begon alles weer enigszins normaal te worden. Ik had nog steeds spierpijn bij mijn longen en in mijn rug. Maar uiteindelijk was ik na een uur weer de oude en ben savonds gewoon uit eten geweest.

In april had ik van al mijn spieren in mijn lijf last en dacht dus dat ik griep had, het busje van mijn zoontje zou komen en ik moest er klaar voor zijn om hem eruit te halen, dat ben ik altijd en god weet hoe belangrijk dezelfde structuren voor mijn zoontje zijn. Ik begon te zweten, werd onrustig en begon ontzettend in paniek te raken, ik slikte valeriaan en een paracetamol die ik uit spuugde. Mijn hart ging als een bezetene de strop om mijn nek werd aan getrokken. Dat touw om die nek blijft zitten. De dokter diagnosticeerde griep. Maar vond me angstig overkomen.


Bijna twee maanden later, zit ik huilend bij de huisarts, want de paniekaanvallen kon ik goed onder controle krijgen tevens de hyperventilatie. Maar waar komt die lijst met lichamelijke klachten vandaan. Ik kon alles wel herleiden, het was teveel anderen en te weinig ik. '
Maar die lichamelijke klachten. Overspannen zei de dokter daar komt een hele lijst met lichamelijke klachten vandaan. Hij onderzocht mij en liet de assistentes bloedprikken.
Mijn lieve kraamverzorgster van de jongste stelde me gerust. Je mag pas bellen, na twee dagen voor de uitslag, maar als er echt wat ernstig is hoor je het de volgende dag wel. Dus hoefde ik me een dag minder echt zorgen te maken. Morgenochtend weet ik het. De dokter verwacht er niet veel van.


Wordt vervolgd.