woensdag 30 juli 2014

Was-Zen

Hij staat me aan te gapen al een dag, een licht blauwe mand met een kop schone was erin. Als ik mijn neus erin steek ruik ik nog vaag de koeien en het gras van de weide achter ons huis.
Jongste zoontje is gaan loomen met de dochter al kan hij dat nog niet, en rust dus, ik twijfel of ik mijn wasmand te lijf ga of toch maar vast de jonge prei ga snijden en wassen.
Toch sta ik op van de tafel  die onder het zonnedoek staat wat we pas hebben gekocht, het geeft een beschut plekje in de tuin en een fijne plek om met de kinderen buiten te eten.
Ik zet de wasmand met kracht op de tafel en pak de eerste handdoek, ik strijk met een ferme hand de stof recht en vouw hem eerst drie keer om en daarna dubbel, zo passen ze het beste in mijn kast in de badkamer.
Daarna een t shirt met fijne knoopjes in de Vhals van zoon, ik strijk hem glad vouw hem recht tegen mijn lijf binnen vijf seconden op, mijmer over wanneer we het tshirt kochten een uitverkoopje. Dan pak ik een bermuda van jongste zoon, ik strijk hem glad met mijn hand vouw de zakken keurig naar binnen en vouw hem op. Ik kreeg hem van vriendin zoals zoveel kleding, wat een rijkdom in mijn handen. Had ik het de afgelopen jaren gered zonder de gulle giften van mijn vriendinnen>? Natuurlijk, denk ik als ik de bikini van dochter (ook al een krijgertje) door mijn handen krijg om hem te vouwen, maar ze hadden de kasten waarschijnlijk niet zo vol gehad. De weinige keren dat ik een stad in ga op expeditie om kleding voor de kinderen verbaas ik me over de prijs en de kwaliteit. Spijkerbroeken die beginnen bij 30 euro, jassen van negentig euro... De uitverkoop is soms nog duur. Nee, de conclusie is dat de kasten veel leger waren geweest.
Dan nog een handdoek van het eerste uur, hij is erg versleten net als de zes andere handdoeken van het begin van ons samenwonen( zorgvuldig gespaard van de punten bij de supermarkt door schoonmoeder) die ik daarna door mijn handen krijg. Als ik een goede huisvrouw was geweest had ik er vast al gastendoekjes van gemaakt of iets, maar ik gebruik ze en vraag de kinderen ze te gebruiken voor hun voeten of hun haar, maar in de praktijk gebruiken ze de handdoeken gewoon voor hun hele lijf. Met of zonder gaten mem, ze drogen toch gewoon. Zegt zoon zo vaak tegen me als ik er opmerkingen over maak. "Als je ze maar niet mee naar de voetbal neemt'
Terwijl ik de wasmand wegvouw, zak ik weg in een poel van mijmeringen, en later niets meer gewoon vouwen en glimlachen en leegte in mijn hoofd.
Als de kop gevouwen is en weer in de blauwe wasmand zit, kijk ik naar rechts daar hangt de witte was. Ik wandel in mijn zen mode naar de waslijn haal het perfecte ongekreukt smetteloos wit shirt met lange mouwen (lang leve de ecover) van zoon van de waslijn vouw hem staand tegen mijn lijf, pak het ondergoed en vouw het in tweeén. De strakke witte basic t shirts met de maat in A.CTION letters erin gedrukt zijn ongekreukt. En vouw ik strak. De huishoudelijke doekjes en theedoeken vouw ik dubbel en leg ik meteen in de kast in de keuken.
En dan is de droogmolen leeg, ik mijmer nog wat na en stel vast dat ik twintig minuten ZEN was en de gelukkigste vrouw op aarde